9 Τραπεζίτες Πρωθυπουργοί τουλάχιστον κυβέρνησαν την Ελλάδα.
Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι ο 8ος κατά σειρά τραπεζίτης που γίνεται πρωθυπουργός. Οπως έχει δείξει η ιστορία, πηγαίνοντας προς τα πίσω, επιφανή στελέχη τραπεζών συχνά αναλάμβαναν ρόλο μεταβατικού πρωθυπουργού, προκειμένου να αντιμετωπιστούν σοβαρά προβλήματα σε έκτακτες περιστάσεις, και η θητεία τους ήταν βραχύβια.
1989. Ξ. ΖΟΛΩΤΑΣ* Τον Νοέμβριο του 1989, ο Ξ. Ζολώτας ανέλαβε να ηγηθεί της οικουμενικής κυβέρνησης στην πιο ταραχώδη μέχρι εκείνη τη στιγμή περίοδο της μεταπολίτευσης. Στην τότε κυβέρνηση συμμετείχαν οι Κ. Παπούλιας, Αντ. Σαμαράς, Στ. Δήμας, Απ. Κακλαμάνης, Κ. Σημίτης, Γ. Σουφλιάς, Γ. Δραγασάκης, Γρ. Γιάνναρος… Ο Ξ. Ζολώτας ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος την περίοδο 1974-1981, ενώ είχε διατελέσει εκπρόσωπος της χώρας στο ΔΝΤ. Η κυβέρνηση άντεξε μέχρι τον Μάρτιο του 1990.
* Προ της δικτατορίας, τον Δεκέμβριο του 1963, πρόεδρος της κυβέρνησης έγινε ο Ι. Παρασκευόπουλος, μετά την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου. Έμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους και ξανά τον Δεκέμβριο του 1966 μέχρι τις αρχές Απριλίου του 1967, όταν ανέλαβε για λίγες ημέρες ο Π. Κανελλόπουλος μέχρι την 21η Απριλίου που κατέλυσε τη δημοκρατία η χούντα. Ο Ι. Παρασκευόπουλος είχε διατελέσει υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας.
* Τον Ιούνιο του 1949, πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου έγινε ο Αλ. Διομήδης, ο οποίος διαδέχθηκε τον Θ. Σοφούλη στη «συμμαχική κυβέρνηση». Ηταν ο πρώτος διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, και είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου το 1912. Συμμετείχαν οι Κ. Τσαλδάρης, Κ. Καραμανλής, Π. Κανελλόπουλος, Κ. Τσάτσος, Γ. Μαύρος και Ευ. Αβέρωφ, σε μια κυβέρνηση που κρατήθηκε στην εξουσία για ένα εξάμηνο.
**Τον Ιανουάριο του 1947, εν μέσω εμφυλίου, ο Δ. Μάξιμος βρέθηκε επικεφαλής της συμμαχικής κυβέρνησης Κ. Τσαλδάρη-Σ. Βενιζέλου. Από το όνομά του αποκαλείται μέχρι σήμερα η έδρα του εκάστοτε πρωθυπουργού «μέγαρο Μαξίμου», καθώς ήταν δική του ιδιοκτησία: Ηταν οικονομολόγος και διοικητής της Εθνικής Τράπεζας τη διετία 1921-1922, ενώ το 1941 είχε αναλάβει την προεδρία της εξόριστης κυβέρνησης.
* Τον Ιανουάριο του 1941 ο Αλ. Κορυζής ηγήθηκε μιας κυβέρνησης μέχρι τον Απρίλιο του ίδιου έτους, όταν και αυτοκτόνησε «με δύο σφαίρες στην καρδιά», βλέποντας την μπότα των Γερμανών να κατακτά την Ελλάδα. Το 1928 είχε γίνει υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας και έναν χρόνο αργότερα ίδρυσε την Αγροτική, στην οποία ήταν και ο πρώτος πρόεδρος. Το 1939 ο Μεταξάς τον έκανε διοικητή της Εθνικής Τράπεζας.
* Τον διαδέχθηκε ο Εμμ. Τσουδερός, (διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος 1931-1939). Ανέλαβε στις 21 Απριλίου και, τρεις ημέρες μετά, η κυβέρνηση μαζί με τη βασιλική οικογένεια μεταφέρθηκε αρχικά στην Κρήτη και στη συνέχεια στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου και η έδρα της βρετανικής συμμαχίας. Ως πρωθυπουργός της εξόριστης κυβέρνησης, το 1942 μαζί με τον βασιλιά Γεώργιο υπέβαλε υπόμνημα προς τη βρετανική κυβέρνηση ορίζοντας την Κύπρο ως διεκδίκηση της Ελλάδας για τις απώλειες κατά τον πόλεμο. Τον Μάρτιο του 1944 η «κυβέρνηση του βουνού» ζήτησε την παραίτηση της κυβέρνησης Τσουδερού, κάτι που έγινε έναν μήνα αργότερα και αφού είχε απολέσει κάθε έλεγχο.
* Τον Οκτώβριο του 1915 ο Στ. Σκουλούδης ηγήθηκε κυβέρνησης διαδεχόμενος τον Ζαΐμη σε μια ιδιαίτερα ταραχώδη περίοδο για τη χώρα, μέχρι τον Ιούνιο του 1916. Επειτα από τελεσίγραφο των Συμμάχων παραιτήθηκε και αποσύρθηκε από την πολιτική. Αργότερα, το 1918, του απαγγέλθηκε κατηγορία «επί εσχάτη προδοσία», η οποία δεν προχώρησε μετά την επικράτηση της βασιλόφρονος παράταξης στις εκλογές του 1920. Ηταν συνιδρυτής με τους Α. Συγγρό και Γ. Κορωνιό της «Τράπεζας της Κωνσταντινούπολης».
Αλέξανδρος Ζαΐμης …6 φορές Πρωθυπουργός.
Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (9 Νοεμβρίου 1855 – 15 Σεπτεμβρίου 1936) ήταν Έλληνας τραπεζίτης και πολιτικός που κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας διετέλεσε έξι φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας, δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής, πρόεδρος της Γερουσίας, Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης, διαδεχόμενος τον παραιτηθέντα Πρίγκιπα Γεώργιο, καθώς και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι ο μόνος πολιτικός που κατέλαβε τόσα πολλά σημαντικά αξιώματα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν δευτερότοκος γιος του Θρασύβουλου Ζαΐμη, κτηματία και πρωθυπουργού της Ελλάδας, και της Ελένης Μουρούζη. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την παλαιά οικογένεια Ζαΐμη και ήταν εγγονός του Ανδρέα Ζαΐμη, ανηψιός του Θεόδωρου Δηλιγιάννη ενώ από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την φαναριώτικη οικογένεια Μουρούζη και ήταν εγγονός του Αλέξανδρου Μουρούζη. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια στο Πανεπιστήμιο Λειψίας, Βερολίνου και Χαϊλδεβέργης, από το οποίο και έλαβε το διδακτορικό του. Στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι όπου και σπούδασε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών. Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου αμέσως μετά τον θάνατο του πατέρα του πολιτεύτηκε στην επαρχία Καλαβρύτων, όπου και πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Καλαβρύτων με την πολιτική μερίδα (κόμμα) του Θ. Δεληγιάννη
